10 χρόνια CrossFit Games. Εκεί…
Γράφει η Ελισάβετ Σακελλάρη
Ακόμα δεν το πιστεύεις. Λίγες ημέρες πέρασαν απ´ τη μεγάλη γιορτή του αθλήματος! Και εκεί που είχες κρύψει καλά το πάθος, η καρδιά χτυπάει ξανά δυνατά. Δεν τολμά να πιστέψει πως βρισκόταν εκεί να ρουφάει με απληστία τους αθλητές, να μπαίνει στη φάση, να πάλλεται με ένταση, να πονά στην υπερπροσπάθεια, να πορώνεται. Σκέφτομαι το γήπεδο: πανικός από κόσμο και εγώ, όπως και τόσοι άλλοι, να συγκινούμαι από ανείπωτη χαρά, να χάνομαι στις σκέψεις μου. Γιατί;; Γιατί με τρελλαίνει αυτό το άθλημα τόσο βαθιά; Γιατί με παρασύρει εκτός ελέγχου στα γεράματα;
Και άθελα θυμάμαι τότε που ξεκίνησα τι ομορφιά και τι απόλαυση! Ξεγνοιασιά.Και αυτή η CrossFitική άρση βαρών, η μεγάλη αγάπη, ολόκληρη τελετουργία. Σιωπή, στήσιμο, συγκέντρωση, 3 2 1 GO. Αναπνοή, προσπάθεια, εκκωφαντικός ήχος. Ξανά και Ξανά, Ξανά και Ξανά, μέχρι τελικής πτώσεως. και ο έκπτωτος άγγελος νικά. Εθισμός.
Και ξανά το βλέμμα στους αθλητές! 3 ημέρες σα να μην πέρασε μια μέρα. Να μην θες να τελειώσει η γιορτή! Το πανηγύρι και τρέχεις να φωτογραφίσεις τους αγαπημένους Lauren, Garret, Julie, Sara, the one&only Rich. Ζητάς ευγενικά ένα στιγμιότυπο να έχεις να θυμάσαι πως κι αυτοί απλά παιδιά είναι με ζήλο όμως, ταπείνωση, εργατικότητα, επιμονή. Ζηλεύεις αναπάντεχα! Απόφαση δεν το παίρνεις πως μεγάλωσες πια και δεν έβαλες μυαλά! Έτσι φτερούγιζε η καρδιά, καθώς η προπόνηση θα αρχίσει ξανά!
Keep crossfitting madly! Και όπως λέει η αγαπημένη Lauren Fisher Grown Strong!!! Τουλάχιστον…
Leave a Reply