Γράφει η Σταυρούλα Μόσχου (Αθλήτρια Master Division)

Τη προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε μια κουβέντα με τον Μάριο για το θέμα του προπονητικού προγραμματισμού . Ο Μάριος δε μασάει τα λόγια του ούτε λέει ωραιοποιημένες κουβέντες, είτε αφορά θέματα του σπορ μας γενικά, είτε όταν κρίνει τις αθλητικές σου αδυναμίες και δυνατότητες. Επισκεπτόμενη το Sports Performance Training για μια προπόνηση με την αγωνιστική του ομάδα, η κουβέντα ήρθε σε ένα μεγάλο θέμα: What it takes to Compete. Ακολουθεί ο χειμαρρώδης διάλογος που με έκανε να δω το θέμα από μια διαφορετική, από ότι είχα, οπτική:

Στ:  Μάριε καλημέρα. Ένα από τα θέματα που δε χορταίνω να διαβάζω και να συζητώ από το σπορ μας είναι αυτά που αφορούν τους αγώνες του. Στους προηγούμενους αγώνες είδαμε προπονητικές σχολές, όπως αυτή του Ben Bergeron και του Christian Singleton, να αναπτύσσουν τις απόψεις τους πάνω στο θέμα του Competing . Εσύ είσαι ένας προπονητής που έχεις ανεβεί ο ίδιος σε βάθρο ενώ έχεις κοουτσάρει αθλητές που έχουν ανεβεί σε βάθρα. Τί χρειάζεται Μάριε για να διακριθείς; Είναι θέμα σωστής ετοιμασίας; Φυσικής κατάστασης; Προτέρου αθλητικού βίου; Θέμα νοοτροπίας και δύναμης μυαλού;

Μ: Καλημέρα Σταυρούλα. Σαφέστατα πιστεύω ότι για να διακριθεί κάποιος χρειάζεται σωστή ετοιμασία. Η σωστή ετοιμασία δεν αφορά μόνο το προπονητικό κομμάτι αλλά από πολλούς παράγοντες, όπως η διατροφή, η ψυχολογία, η αποθεραπεία, ρόλο παίζουν και οι φίλοι, η στήριξη της οικογένειας , ο παράγοντας εργασία και φυσικά η ψυχή και η πίστη του αθλητή ότι μπορεί να το κάνει.

Ένας αθλητής πρέπει να γνωρίζει ότι για να διακριθεί δεν αρκούν οι 1-2 ώρες προπόνηση την ημέρα. Ένας αθλητής που ζει στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά και σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, και έχει παράλληλα δουλεία, σχολείο, σύντροφο και οικογενειακές υποχρεώσεις είναι δύσκολο να βρει και χρόνο για σωστά γεύματα συγκεκριμένες ώρες της ημέρας, να βρει χρόνο για αποθεραπεία και ανάρρωση, να κοιμηθεί σωστά.

Βέβαια , αν κάποιος το βάλει στόχο και το αποφασίσει να μπει σε πρόγραμμα όπου προσέχει τη διατροφή του κάνοντας σωστά γεύματα, αφιερώνει μια ώρα την εβδομάδα σε μασάζ, φροντίζει να βρίσκει 10 λεπτά τη μέρα για Mobility και Stretching, καταλάβει ότι πρέπει να κοιμηθεί μια ώρα παραπάνω τις μέρες που δεν αθλείται, είναι εφικτό. Αυτός που δεν πίνει αλκοόλ τη περίοδο της ετοιμασίας , αυτός που ξυπνάει μια ώρα νωρίτερα από τα παιδιά και τη σύντροφό του για να πάει για τρέξιμο, αυτός που είναι οργανωμένος στο τί συμπληρώματα χρειάζεται και τα λαμβάνει συστηματικά, αυτός που κάνει αυτά επειδή θέλει να φτάσει κορυφή και όχι επειδή του το επιβάλει κάποιος, αυτός και θα πετύχει. Αυτός που έχει στο μυαλό του συνεχώς στο βάθρο, που έχει τη στήριξη της οικογένειας και των γύρων του, αυτός που δεν ξεφεύγει από την ετοιμασία του.

Στο σημείο όμως αυτό πρέπει να πω ότι υπάρχουν αθλητές που έχουν θυσιάσει πολλά και έχουν κάνει και σωστή ετοιμασία για ένα τριήμερο, για ένα lift, για τα Open , τα Regionals ακόμη και τα CrossFit Games, αλλά και σε άλλα σπορ και τις ημέρες των αγώνων απέτυχαν. Αυτό δε σημαίνει τίποτα, γιατί όλο αυτό δε το κάνεις για έναν αγώνα, για μια στιγμή. Καθόμαστε μαζί, αθλητής και προπονητής και συζητάμε το τί πήγε στραβά. Και προχωράμε…

Σ:  Ήσουν κατατοπιστικότατος. Μάριε πως βλέπεις σε κάποιον αν έχει τη σπίθα του Competitor; Είναι κάτι που προϋπάρχει και το βγάζεις στην επιφάνεια ή είναι κάτι που χτίζεται από το μηδέν;

Μ: Σταυρούλα εδώ θα επιλέξω και τα δύο. Η σπίθα του Competitor είναι κάτι που όλοι ως ένα βαθμό το έχουμε. Αυτό βέβαια και δε σημαίνει ότι όποιος μπαίνει στο Box μου ή ακολουθεί τον online προγραμματισμό μου θα ανεβεί και στο βάθρο. Στα 8 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά έχω δει πάρα πολλές περιπτώσεις. Έχω δει ταλέντα που δεν έφτασαν εκεί που έπρεπε γιατί δε μπόρεσαν να κάνουν ότι ανέφερα παραπάνω, όπως έχω δει και αθλητές που με διέψευσαν ευχάριστα λαμβάνοντας ψηλές θέσεις σε Leaderboard. Το θεωρώ ειλικρινά λάθος να πω με το που βλέπω κάποιον αν το έχει ή όχι. Περιμένω να δω αν θα ακούσει τον προπονητή του, αν θα μπει σε έναν σωστό προγραμματισμό. Αυτό που με βεβαιότητα πλέον γνωρίζω είναι ότι αυτοί που έρχονται και μου παινεύονται είναι και αυτοί που δεν αντέχουν.

Για να πας σε έναν αγώνα Σταυρούλα θες τουλάχιστον 6 μήνες σωστής ετοιμασίας. Δε φτάνει ούτε να ονειρεύεσαι βάθρα, ούτε έτσι απλά να το θες. Δεν έχει σημασία αν νοιώθεις Competitor, ούτε αν είσαι φύση ανταγωνιστικός. Σημασία έχει να έχεις ένα σωστό πρόγραμμα και να το ακολουθήσεις.

Σ: Μάριε πως είναι εφικτό να επενδύεις τόσο στην ψυχολογία των άλλων αλλά ταυτόχρονα να μην αφήνεις πίσω τα δικά σου αθλητικά δρώμενα; Από που αντλείς τέτοια ψυχολογία;

Μ: Στους αθλητές μου δίνω το 110 % τόσο στα θέματα προπόνησης, όσο και ψυχολογίας. Όσον αφορά εμένα, εγώ αντλώ δύναμη από την οικογένεια μου. Παλεύω καθημερινά για αυτούς και όσο η οικογένεια μου με στηρίζει νοιώθω και εγώ δυνατός, ικανός να κάνω τη δουλεία μου καλά, ικανός να στηρίξω και τους άλλους. Ένα δεύτερο κομμάτι είναι να μπορώ εγώ να θέτω στόχους και να τους πετυχαίνω . Έτσι νοιώθω καλά με όσα διδάσκω, με την προπονητική μέθοδο που ακολουθώ και με τον τρόπο αυτό μπορώ να εμπνεύσω και τους γύρω μου, να πιστέψουν σε μένα και εγώ σε αυτούς και έτσι να γίνουμε οικογένεια και να αντλήσουν και αυτοί δύναμη, όπως και εγώ από την οικογένεια μου.

Σ: Το CrossFit στην Ελλάδα ανεβαίνει! Με ποιους τρόπους θα φτάναμε την αίγλη των ευρωπαϊκών αγώνων πιστεύεις;

Μ: Υπάρχουν πολλά να πω αλλά αν είναι κάτι να ακουστεί θα ήθελα να είναι το παρακάτω. Όπως βλέπουμε τον Fronning να συναθλείται με τον Smith, τον Bridges κα το ίδιο πρέπει να αρχίσουμε και εμείς. Πρέπει να γίνουμε μια ομάδα, όλοι όσοι βλέπουμε το σπορ αυτό αγωνιστικά και να κάνουμε παρέα προπονήσεις 2 φορές την εβδομάδα, αφήνοντας στην άκρη μικροεγωισμούς και χαζοαντιπαλότητες. Μόνο έτσι θα πιέσει ο ένας τον άλλον, θα μάθει ο ένας από τον άλλον.  Εγώ προσκαλώ όποιον θέλει να έρθει να προπονηθεί με την αγωνιστική μου ομάδα και να να ανταλλάξουμε απόψεις, τεχνικές, όνειρα και σχέδια.